Sayın Hocam Bilen Işıktaş' ın tavsiyesi üzerine okuduğum bu kitap. Bizim ders kitabımız gibi gözükmese de öyleydi. Hocamın bir çok cümlesi sanki bu kitaptan taşıp bizim derse gelmişti. Zaten derste Tanburi Cemil'den çok bahsediyorduk. Kaynağı da sanki bu kitap seçmiştik.
Tanburi Cemil'i oğlu gözünden anlatan, bir hayat akarken çocuğun izlenimleri diyebileceğimiz bir kitap.
Üzüntüleri ağırlıklı olmakla birlikte bir çok hissi duyabiliyorsunuz. Zaman makinesi gibi sizi o yıllara götürüyor. Plaklar, amane kahveleri, sohbet, muhabbet.
Ayrıca kitap tam bir araştırma kitabı, bibliografyası müthiş. Kullanılan makaleler, kitaplar, kısaca kaynaklar. Belli bir düzen içerisinde verilmiş.
Ayrıca kitabın son bölümünde bulunan mektup bölümü de takdiri hak ediyor.
Alıntılar
Duyarak çalarsa kendisi bedbaht oluyor, duymadan çalarsa musikiyi bedbaht ediyor. ( 20 )
Kimin esiri neyin hakimiydi? ( 33 )
Nefes alma sırasını savmağa gelenler... ( 46 )
Sevdiğim sanatkarlerle vaktimi haşr edip başka hiçbir şeyle meşgul olmamak saadetine bilmem ne zaman nail olacağım? Şerif Muyiddin
Çünkü musiki nota meselesi değil, bizim eskilerin dedikleri gibi bir " tem-i muhsin" meselesidir.
Bizim muskimizde bestekarlık ve sazendelik birbiriyle melufdur.
Aşıktı. Lakin bu aşkı hangi şey hakkında duyduğunu o da bilmezdi.
Rakı içer. Tütün içer.
Tanburi Cemil'in Hayatı
Mesud Cemil
Kubbealtı yayınları
312 sayfa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder