ismail pelit - köpekler ve allah eleştirisi

kelimeler, cümleler nereden, nasıl başlasın, bilinmez bazen.

duygular göğsünün şişirdikçe şişirir. rastgele konu atarsın ortaya havaların durumu gibi. esas

anlatmak istediğin o değildir. yine de konuşmuş olursun. bir nevi terapi rahatlarsın. dinlendiğini hissetmesende konuşmuşsundur. anlatmışsındır. umarım rahatlamışsındır.

buram buram depresif. ve ince bir buhran her yerinde metnin.

hem yazar, hem romanın kahramanı.

ismail pelit in düz giden romanı, vurgunla bitiyor. çırpına çırpına.

şu kısa bilgiyi de eklemek isterim. bu romandan sonra melankolikliği rafa kaldırdım. birazda mutlu

mesut takılalım.

bir bilgi daha ekleyeyim tam olsun. bilgi küpü bir yazı aman allahım.

bu blogta bahsettiğim kitaplar, başlı başına okunması gerek kitaplar benim açımdan. her hangi özet

ve açıklama kaygım da yok. sadece kitapların büyüsünü bozmamaya çalışıyorum.

kitap baskısı, yazı fonu, yayıncının amblemi güzel olmuş.

alıntılar

biliyordu şiddetim güçsüzlüğümdendi.

köpekler ve allah la geçirilmiş, güzel zamanlarım olmasaydı, dünyada görüp geçirdiğim çirkinliklere

de katlanamazdım.

medeniyet bedenime temas edip beni giydirsede ruhum serbestti.

dünyaya bakıyorum ve duyduğum acının kökeninde başkalarının zalim çirkinliği değil, yok olan

saflığım yatıyor.

hayatı anlamak değil, yaşamak istiyordum.

gecenin üçünde birini arayabiliyorsanız ona sarılıp uyuyabilirsiniz.

gerçek dünyada bir ticarethanede bulunuyordum ama kafamın içinde bir ameliyathane vardı.

hepimiz ölüleri severiz.

insanların huzurdan anladığı çirkin bir konfor.

mutsuzluğumun sebebi bana ait olanların beni sahip olmak istediğim şeylerden uzak düşürmesiydi.

acemi bir sokak köpeğinden farkım yok.


köpekler ve allah

ismail pelit

raskol un baltası yayınları

224 sayfa