Zihni Papakçı - Ünlü bir judocunun ölümle dansı

Sahaftan aldığım bir kitap, okunmuşluk, yaşanmışlık var. İsmi şaşırtıcı değil mi?  "Ünlü bir judocunun ölümle dansı". Aslında başlık, konuyu belli ediyor, yazarın ölümle yakınlaşması söz konusu.
Fakat daha çok kitap otobiyografi gibi, yaptıklarından bahsediyor. Yaşadıklarını, rüyalarını anlatıyor. Bunu da şaman tanrısı ülgenle konuşarak gerçekleştiriyor.
Otobiyografi anlatırken ayrıca ölümle olan münasebeti, insanlığın ölümle olan ilişkisi sorgulanıyor. Ufuk açıcı bir kitap. İlk başlarda biraz megaloman gelebilir fakat ilerleyen kısımlarda bunun kabul edilebilir ölçüde olduğunu görüyoruz.
Bence kitabın dili çok usta işi değil, fakat fikirleri usta işi. Kısa bir kitap olmasına karşın, etkili.

Ayrıca etnomüzikoloji alanında yaptığı çalışmaları ilgiye değer. Üstelik kore müziği. Çok ilginç. Umarım söyleşi yapma fırsatım olur. Hemşeri sayılırız, bozcaadadan bizim dadalara judo eğitiyor. :)

Alıntılar

Öğretirken daha çok düşünür
Düşündükçe daha çok öğretirdim.

Kurduğumuz bu dünyayla evrene sığmadık. ( 14 )

(Tanrı), sizinle bütünleşmek istiyorum. (18)

Çözülmez bir bilmece olmasın yaşam. ( 18 )

Ölüm korkulacak bir şey değildir.
Çünkü onun bizimle ilgisi yok.
Biz var olduğumda ölüm yok.
Ölüm var olduğunda ise artık biz yokuz. Epikür ( 36 )

Başkasının ölümü nesneyken, senin ölümün senin için nesnedir. ( 41 )

Sen ancak kendin için ölürsün, başkası için değil. ( 42 )

Ölüm bize rastlantısal çarpar. ( 49 )

Ölümün bana anlattığı tek gerçek
Yaşamın saçma olduğudur. ( 49 )

İnsanların ölümden sonra yaşamı uzatmaları,
her şeyin üstünde yaşamayı, sevmiş olmalarından dolayıdır. ( 57 )

Ölüm bize yaşamımızın bir değer olduğunu
ama tamamlanmamış bir değer olduğunu öğretir. ( 73 )

Bir nefeslik canımı, evrenin sonsuzluğundan üstün tutarım. ( 87 )

İnsanlık için diktiğim ahlak ağacı yanılgı aklımdan doğdu. ( 87 )

Ünlü bir judocunun ölümle dansı
Zihni Papakçı
Su yayınları
108 sayfa.