Rainer Maria Rilke, depresif mi depresif, dumanlı, yağmurlu günleri tasviri dolu bir kitap :) Okuyucuyu hiç bir sebep yokken üzüyor. Rutin giden bir hikayede birden kahraman ölüyor. Acı çekmeden, nazikçe.
Rainer Maria Rilke' nin diğer bir özelliği dindarlığı. Hikayelerindeki incilden alıntılar. Olaylara bakışı.
Şunu söylemek isterim ki okuması zor ve bir o kadar da zevkli bir kitaptı. Otobüste, metroda okunacak bir roman değil. Odaklanma istiyor.
Notlarıma yazmışım: Zamansız ve karanlık öyküler.
Alıntılar
Ateşler içinde adam iri gözlerle hemşireye baktı. Sonra soluna uzanıp ölüme yattı. O bir karakterdi çünkü. ( 61 )
Acımı dindirecek çareyi biliyordum. Çalışmak... ( 68 )
Yumuşak bir koltuğa kurulmayı ve yaşamın anlamını tatlı bir sesten dinlemeyi, bu sevimli ses sayesinde, yaşamla barışmak her şeyi yeniden sevmek. Küçük olayları ve büyük mucizeleri ( 107 )
Dindarlık, yolunu kaybetmiş ve sonsuzlukla aramaya koyulmuş sevgi. ( 219 )
Halkımızın neşeli şarkıları yok. En sevilen şarkıları bile ağlamaklı kılar insanı.
Umutsuzluktan daha vahşi bir silahın olmadığını biliyordu. ( 308 )
Annesinin dünyanın yolunu göstermediği çocuk, arayıp durur tek bir kapı. ( 314 )
Gönlünün çektiğini ye, gönlünün katlandığı acıyı çek. ( 334 )
Kendi korkunuzdan bir türlü sıyrılamıyorsunuz, huzur eksik, mekan eksik, bakış eksik. ( 348 )
Esasen zenginlik içinde yoksun insan. ( 403 )
Sanat, çocukluktur. ( 420 )
Rainer Maria Rilke
çeviri: vedat - şükrü çorlu
ithaki yayınları
604 sayfa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder