Dostoyevski benim efsane yazarlarımdan biridir. Edebiyatın zirvelerinden biridir. Edebiyat neden sanat diye anılır. Neden sanat sınıflandırması içindedir. Bunun cevaplarını hep onda buldum. Yazıları müthiş. Tabi bunu bu derece yüksek seviyeye sokan diğer yazarlar diyebilirsiniz, Onların sıradanlığı.
Ben tam olarak öyle düşünmüyorum. Farklı bir estetik haz söz konusu.
Bu bir eleştiri blogu fakat Dostoyevski' yi eleştirecek seviyede değilim, sadece methiyeler düzebilirim.
Arka kapak gerçekten büyüleyici, Dostoyevski' nin ilham kaynağı olan bir Hz. İsa tasviri.
Alıntılar
İnsana en acı veren acı yara bereden değildir, az sonra öleceğini bilmekten kaynaklanan acıdır.
Zamanım bütünüyle bana aittir.
Dünyada hiçbir şeye değer vermediği, hiçbir şey umurunda olmadığı içinde, onu herhangi bir şeyle ayartmanın mümkün olmadığını söylüyordu.
Her zaman iyi olmak kadar kötü bir şey yoktur.
Gerçekleri yalnızca nükte yeteneği olmayanlar dile getirebilir.
Zamana güven her şey unutulur.
Yaşamın en önemli özelliği insanlar hakkında yanılmak, hep yanılmak.
Bilirsiniz, ölüleri yaşı olmaz.
Önlerinde bir altmış yılları olmasına karşın mutsuzlarsa ve yaşamayı bilmiyorlarsa suç kimin?
Hayat, onu bulma süreci.
İncelik, soyluluk dans öğretmenlerinden öğrenilmez, insanın içinden gelir.
Bir ağacın önünden geçeceksiniz ve mutlu olmayacaksınız böyle bir şey anlamam ben.
Budala
Dostoyevski
Çeviren: Mazlum Beyhan
İletişim Yayınları
703 sayfa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder