Sonbaharı ortaladık, tüm meteoroloji bültenlerine inat mevsim normallerinde havalar.
Bugün Ekim ayının son pazar günü. Çok güzel bir hava. Ve ben evde yatakta bir sağa bir sola dönerek, bünyemi etkisi altına alan nezleyle takılıyoruz. Kardeşimin tavsiyesi üzeri okumaya başladığım Carson Mccullers'in Hüzünlü Kahve'nin türküsü adlı uzun hikaye öğleye kadar bitti.
Gerçekten bugünün edinimi çok harika bir yazarla tanışmamdı. Çok iyi hikaye, çok iyi kurgu, çok iyi
anlatım. Hatta ben pek öykülerde yazarın konuşması pek sevmem, büyü bozulur gibi gelir. Okuyunca nasıl bir ustalıkla işlediğine hak vereceksiniz.
Miss Amelia seni unutamam.
Kapakta ki Van Gogh resmini de unuttuk sanmayın.
Alıntılar
Tekdüze bir yaşam sürdü her günü ötekinin aynıydı.
Yemek sırasında solgun yanağından bir damla gözyaşı süzüldü. Ama önemsiz arta kalmış bir damlaydı yalnızca.
Kimi insanlar belli özellikleriyle diğer insanlardan ayrılır. Bu tipler genellikle yalnızca çocuklarda bulunan içgüdüye, kendisi ile dünya arasında ki sıcak, candan ilişkiler kurma güdüsüne sahiptir.
Aşkın değerini içeriğini yalnız ve yalnız sevenler belirler.
Kararsız çoğu insan gibi mümkün olan en kötü şeyi yaptı. Aynı anda pek çok değişik şeyi yapmaya koyuldu.
Çalışır çabalarsınız, bakarsınız ki iyiye giden, düzelen bir şey yoktur. O zaman içinizde bir yerlerde hiçbir değer taşımadığınız duygusu yerleşir.
Birkez biriyle birlikte yaşadınız mı, yalnız kalmalar, büyük bir işkencedir artık.
Carson Mccullers
çeviri: özgür ulusoy
Hüzünlü Kahve'nin Türküsü
96 sayfa
Logos Yayıncılık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder