camekan sözleri gibi...
neyse
ilk cümlenin yavanlığını hala hissediyorum. çehov gerçekten edebi methiyelerin en güzelini hak eden
bir yazar.
on sayfalık hikayeler hayatınızı değiştirir.
hikayeleri okurken zaman durur.
bir hikayeyi birden fazla okuyunca, hatta iki paragraf okuyup yeniden başa dönünce, beyninizde her
tekrarda farklı bir kurgu oluşur.
okuyucu özgürdür.
küçük bir insan bile olsam bir eşya değilim ben.
kafeste özgürlüğü tatmadan ölen kuşlar.
başkalarının derdini unutabilmek için çok şeyi boyamak ,değiştirmek ya da kırmak gerekecekti.
bir cümle ne kadar güzel kurulmuş olursa olsun, ancak tasasız, heyecansız kişileri etkileyecektir.
ağzınıza almayın bu sözcüğü yakışmıyor.
***bono ile para bulamayan dolandırıcılarda mutsuz olduğunu söyler, fazla yağlandığı için rahatsız
olan boğada mutsuzdur.
yalanı gerçek, çirkinliği de güzellik sayıyorsunuz.
sonbahar kokuyordu istasyon, serin bir akşamdı.
iç hastalıkları kitabının sayfalarını bir merak hastasının özeniyle çevirirken, her gün ilacın birini
bırakıp, birini almaya başlarken bir rastlantı sonucu bana iyi gelen ilacı bulacağımı sanıyorum hep.
olgun bir insana yakışmayan şeyler.
yalnızca düşmanlarını hatırlar insanlar, dostlarını unuturlar.
yaşam onu ezip yok edene kadar alabildiğince çok şey almalıdır ondan.
***sevmemek, yele vermekmiş gençliği... ( bende bu söz için pervasızca sevdim )
***nedense beni de birisinin hatırladığını, bilmediğim bir yerde beklediğini, karşılaşmamızı istediğini
sanır gibi oluyorum.
yavaş yavaş yatıştı. sonra hiç acele etmeden bir şeyler yedi. beş bardak çay içip gidip yattı.
bugüne kadar aşk üzerine yazılanlar, söylenenler arasında sadece bir gerçek vardır. o da ; " bunda
büyük bir esrar var " cümlesidir.
birinci dereceden bir tüccar mı büyüktür, bir marangoz mu? elbette marangoz büyüktür çocuklarım.
anton pavloviç çehov
köpeğiyle dolaşan kadın
çeviri: ergin altay
türkiye işbankası kültür yayınları
681 sayfa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder